Niedziela Palmowa, zwana również Niedzielą Męki Pańskiej, a w polskiej tradycji ludowej Kwietną lub Wierzbną Niedzielą, została ustanowiona na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy, kiedy to mieszkańcy miasta witali Go, machając gałązkami palmowymi. Taki niewielki szczegół, jak rzucanie palmowych liści pod nogi wjeżdżającemu Chrystusowi, dał później nazwę Niedzieli Palmowej, która rozpoczyna Wielki Tydzień. Liturgia Niedzieli Palmowej zakłada odczytanie ewangelicznego opisu powitania Chrystusa w Jerozolimie i poświęcenie palm. W zwyczajach ludowych Niedzieli Palmowej obok interpretacji chrześcijańskiej można odnaleźć dawniejsze wierzenia pogańskie związane z obrzędami wegetacyjno-agrarnymi.

„Córko moja – prosiła Maryja – spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść Mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć Mi będą w intencji zadośćuczynienia”. Te słowa zawierające prośbę Maryi wypowiedziane w dni 10 grudnia 1925 r. w Pontevedra (Hiszpania) są nadal mało znane, a tym bardziej słabo praktykowane w kościele Chrystusowym. W tym dniu Maryja objawiła się s. Łucji z Dzieciątkiem Jezus i pokazała cierniami otoczone Serce...

Caritas naszej archidiecezji od pierwszej niedzieli grudnia rozpoczyna akcję zbierania produktów do  paczek świątecznych dla dzieci. Zbierane będą słodycze, powidła, soki, musy owocowo-warzywne, kaszki dla dzieci, mleko dla niemowląt, zupy instant, konserwy, kisiele, budynie, owoce w  puszcze oraz pampersy, kremy pielęgnacyjne, mydła, szczoteczki i pasty do zębów, szampony i żele, pluszaki, czapki, szaliki i  rękawiczki dziecięce, skarpety, dziecięca bielizna osobista, świece Caritas.

Doskonale wiemy, że podczas wojen cierpienie dzieci jest nie do zaakceptowania. Wojna  przynosi tysiące dzieci osieroconych, których rodzice nie żyją, bądź z innych przyczyn, nie są w stanie zaopiekować się swoimi dziećmi. Doprowadza to do powstawania coraz większej ilości ośrodków opiekuńczych dla sierot wojennych. Z informacji zebranych od  wolontariuszy wynika, że częstokroć z powodu braku dostępu do zróżnicowanych produktów żywnościowych, dzieci mają niedobór witamin cierpiąc z niedożywienia. Okres  Bożego Narodzenia, to także dziecięce oczekiwanie na paczkę świąteczną, która jest namiastką naszej odpowiedzi, że ich los nie jest obojętny.

Mamy świadomość, że społeczeństwa są zmęczone informacjami o wydarzeniach wojennych oraz apelami pomocowymi. Jednakże głos dzieci, które są w trudnej sytuacji życiowej brzmi inaczej niż głos dorosłych.

Zapraszamy Księży Proboszczów  oraz wiernych w parafiach naszej Archidiecezji do współtworzenia konwoju pomocowego dla  dzieci – ofiar wojen, którym patronował będzie św. Mikołaj.

Akcja w parafiach potrwa od 3 do 17 grudnia br. W następnych dniach zebrane produkty prosimy przetransportować do Magazynu Caritas w Częstochowie przy ul. Ogrodowej 28.

Można wspomóc akcję również przekazując darowiznę: kliknij tutaj

Św. Jan Paweł II przestrzegał, że losy naszej cywilizacji zależeć będą od wyniku trwającej konfrontacji między kulturą życia a kulturą śmierci. Przy czym ta druga „kultura” zasługuje na ujęcie w cudzysłów, gdyż jest dokładnym przeciwieństwem tego co to słowo oznacza.

Życie pełne, obfitujące we wszelkie dobra! Któż z nas nie marzy o czymś takim? Niemożliwe? Oto obietnica Jezusa zapisana w Ewangelii wg. św. Jana: „Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości” (J 10, 10). To zapewnienie Jezusa św. Papież Jan Paweł II cytuje już w pierwszych wersetach encykliki poświęconej wartości życia. I przypomniał, że „Ewangelia życia znajduje się w samym sercu orędzia Jezusa Chrystusa”. Od tych pierwszych słów pochodzi sam tytuł Encykliki: Ewangelia życia, Evangelium vitae. Tak, bo życie jest darem od Boga i to jest dla nas Radosna Nowina, Ewangelia.

Bóg udziela nam swoich darów zawsze w obfitości, Jego hojność nie zna granic. Owszem, całe bogactwo Bożego daru życia poznamy w pełni dopiero w wieczności. Pełnia życia człowieka „przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania człowieka, ponieważ polega na uczestnictwie w życiu samego Boga”. Tym niemniej rzutuje ona także na „wielkość i ogromną wartość ludzkiego życia także w jego fazie doczesnej”. Tymi słowami wprowadza św. Jan Paweł II do lektury swojej encykliki na temat Radosnej Nowiny życia i zaprasza do szerzenia cywilizacji życia. Używanej zamiennie z terminem: kultura życia.

Kultura życia z kolei tworzy cywilizację miłości. Jakie to ważne dzisiaj, kiedy za naszą wschodnią granicą toczy się walka o ocalenie życia (jeśli tak będzie jeszcze w październiku 2023), o prawo do życia w wolności i w pełni właściwej dla miłości. Św. Jan Paweł II przestrzegał, że losy naszej cywilizacji zależeć będą od wyniku trwającej konfrontacji między kulturą życia a kulturą śmierci. Przy czym ta druga „kultura” zasługuje na ujęcie w cudzysłów, gdyż jest dokładnym przeciwieństwem tego co to słowo oznacza.